ไม่รู้เป็นความผิดพลาดตรงส่วนไหน บางข้อความที่พิมพ์ถึงแสดงผลไม่ได้ ต้องมาเปลี่ยนข้อความตรงที่มีปัญหา
บันทึกที่ 8 การรุกของสมุหกลาโหม
"ยังไม่มีการตอบรับมาจากทางนั้นเลยครับ "
"อืม...คงไม่ต้องรอแล้วล่ะนะ เอาเอกสารต่อไปมาดูเถอะ"
เอกสารแผ่นหนึ่งส่งจากมือของเจ้าหน้าที่คนหนึ่งมายังมือข้า สภาพเหตุกาณ์เช่นนี้เป็นเรื่องปกติในห้องทำงาน เรื่องทุกเรื่องที่เกี่ยวข้องกับนครอิสระคิวเนสแห่งนี้จะผ่านกองเจ้าหน้าที่รวบรวมเอกสารเรื่องเดียวกันเป็นชุดและนำมาเข้ามายังห้องนี้เพื่อปรึกษาหารือกับคณะบริหารส่วนกลาง ในกรณีที่มีเรื่องเกี่ยวข้องกับส่วนอื่น ๆ ก็มีเจ้าหน้าที่ในส่วนนั้นมาร่วมรับฟังและปรึกษาด้วย
ครึ่กครึ่กครึ่กครึ่ก
เสียงล้อของรถม้าที่ดูท่าจะมีน้ำหนักมากเรียกความสนใจให้ข้ามองออกข้างนอกเพื่อหาเรื่องนั้น และข้าก็พบรถม้าขบวนหนึ่งมาจอดอยู่หน้าที่ทำการเมือง
"รถของท่านสมุหกลาโหมนี่ วันนี้มีเรื่องที่เขาต้องมาด้วยหรือท่านรองฯ"
"ไม่นี่ขอรับ เอ๊ะ หรือว่าจะมีเรื่องด่วนเข้ามา ข้าจะออกไปต้อนรับเขาเองขอรับ"
ท่านรองฯ บอกกับของข้า แล้วรีบเดินออกไปจากห้องทำงาน ส่วนข้าก็มานั่งอ่านเอกสารที่ค้างคาเมื่อกี้
ตึกตึกตึก
เสียงฝีเท้าหนักแน่นเข้ามาใกล้ ก่อนที่ข้าจะสงสัยว่าจะเป็นอะไร ประตูห้องทำงานเปิดออกพร้อมกับสมุหกลาโหมและทหารจำนวนหนึ่งเดินเข้ามา ทุกคนในห้องทำงานล้วนตื่นตระหนก พวกทหารหลังปิดประตูโดยมีการแบ่งคนเฝ้าแล้ว ทหารที่เหลือก็เดินเข้ามากระจายไปทั่วห้อง ส่วนสมุหกลาโหมเดินเข้ามาหาข้า
"ท่านจะให้นครแห่งนี้ถูกโจมตีเสียก่อนหรืออย่างไร !!"
"ท่านสมุหกลาโหม ท่านคิดจะทำ..."
"ปกป้องนครแห่งนี้น่ะสิ ครั้งก่อนที่ข้าให้แผนที่ข้อมูลสำรวจสภาพโดยรอบกับท่านไป ก็น่าจะทำให้ท่านรู้แล้วว่าภัยสงครามไม่ได้อยู่ไกลจากเราแล้วในตอนนี้ แต่นี่ท่านทำอะไรบ้าง ท่านเพียงแค่เพิ่มงบการทหาร กับการส่งสารที่จะสนับสนุนทางด้านกองกำลังให้กับเมืองที่อยู่แนวหน้า เฮ่อ จนป่านนี้ เขายังไม่ตอบกลับมาเลยด้วยซ้ำ"
สมุหกลาโหมพูดอย่างถูกต้อง และข้าก็ไม่แปลกใจนักที่เขาจะรู้ว่ายังไม่มีการตอบกลับจากเมืองที่อยู่แนวหน้าจริง เพราะยังไงคนของเขาอยู่ทุกบริเวณทางเข้าออกของเมืองอยู่แล้ว
"แทนที่จะมานั่งรอว่าเมื่อไรจะรอด ข้าจะทำในสิ่งที่จะทำให้รอดด้วยตัวเองเสียกว่า ฉะนั้น ท่านควรมอบให้ข้าจัดการกับเรื่องนี้ซะ"
บรรยากาศเงียบกริบ สมุหกลาโหมจ้องมองมายังข้าที่พยายามจ้องมองเขาด้วยเช่นกัน แต่จิดใจที่ยังตื่นตระหนกของข้าทำให้การจ้องมองไปยังเขากลายเป็นรู้สึกเรื่องลำบากยิ่ง สุดท้าย ข้าก็ต้องหลบสายตาไป
"...ข้าเข้าใจแล้ว"
"...ขอบคุณท่านที่เข้าใจ"
สมุหกลาโหมส่งสัญญาณไปทหารที่อยู่ข้างกาย ทหารคนนั้นเดินออกจากห้องไปชั่วครู่ และกลับเข้ามาพร้อมกับท่านรองฯ
"งั้นเรามาประชุมกันเลยเถอะ"
สมุหกลาโหมพูดให้ได้ยินทั่วห้อง
palofamily2
เจ้านครอิสระคิวเนส
29 พ.ค. 53