นี่เป็นบันทึกสุดท้ายแล้ว ขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านมาตลอด ยอมรับว่าหลัง ๆ จะเว้นช่วงนานมาก ซึ่งผมก็ขอโทษที่ทำให้รอนานตามไปด้วย จนกว่าจะถึงวันที่ 5 กันยายนนี้ ผมยังจะเข้ามาดูและตอบข้อความได้ หลังจากนั้นก็คงต้องลาแล้วครับ
บันทึกที่ 15 ไทรบัลวอรส์
ในเมืองของนครอิสระคิวเนส ที่อยู่ทางตอนบนของทวีป 45 ประตูเมืองได้เปิดออกพร้อมกับกองกำลังที่มีตราสัญลักษณ์ของเผ่า Thai เดินเข้ามาภายในเมือง
"ยินดีต้อนรับครับ"
เป็นคำกล่าวที่ข้าพูดกับกองกำลังนั้น พร้อมกับผู้คนในเมืองเริ่มส่งเสียงฉลองการมาของพวกเขา...
หลังจากผ่านวันฉลองการมาของกองกำลังเผ่า thai แล้ว ตอนนี้ในห้องของตัวข้าเองเป็นห้องโล่ง ๆ ที่มีเพียงสัมภาระอยู่จำนวนหนึ่ง ข้าตื่นขึ้นมาและแต่งตัว ระหว่างนั้นก็มีเสียงจากหน้าห้องดังเข้ามา
"ตื่นสายแล้วยังแต่งตัวช้าอีกแน่ะ หรือว่ายังจะอาลัยอาวรณ์อยู่ ช่างเป็นคนไม่เด็ดขาดเอาซะเลย"
เป็นเสียงของสมุหกลาโหม ดูเหมือนว่าเขาจะรออยู่หน้าห้อง แต่ข้าก็ตื่นตามปกตินี่ นี่แปลว่าข้านอนตื่นสายทุกวันเลยน่ะสิ ข้ารีบเแต่งตัวให้เรียบร้อยและเอาสัมภาระนั้นติดตัว แล้วเดินมาเปิดประตู
"อรุณสวัสดิ์ครับท่าน"
ท่านรองฯ ก็อยู่หน้าห้องข้าด้วย จะว่าไป ถ้าเขาไม่อยู่สงสัยสมุหกลาโหมคงจะไม่หยุดพูดแน่ ๆ
"ขอโทษท่านทั้งสองที่ต้องมารอข้าอยู่ที่หน้าห้องด้วยนะ"
"ไม่ใช่แค่เราสองคนหรอกครับ"
"ข้าถึงคิดจะมาลากตัวท่านออกมาไงเล่า นี่ดีนะที่ท่านรองฯ ห้ามไว้"
ข้าเอ๊ะใจกับคำพูดของท่านรองฯ และผวาเล็กน้อยกับคำพูดของสมุหกลาโหม แล้วเราทั้งสามก็เดินออกมายังหน้าสถานที่พักของข้า นั่นเองที่ผมพบกับบรรดาผู้คนที่มารอข้าอยู่
"ก่อนจะไป ท่านเจ้าเมืองจะพูดคุยกับพวกเขาก็ไม่มีเสียหายนี่ใช่ไหมครับ"
ไป... ใช่ วันนี้เป็นข้าที่ข้าต้องเดินทางออกไปจากดินแดนไทรบัลวอรส์แห่งนี้ ด้วยเอกสารที่ส่งมาจากนอกดินแดนนี้ ได้บอกให้ข้ากลับไปยังดินแดนที่เดินทางมาเพื่อจัดการกับปัญหาที่ดินแดนนั้น และข้าก็ไม่สามารถที่จะยืดเวลาที่จะอยู่ในดินแดนไทรบัลวอรส์แห่งนี้โดยปล่อยให้ปัญหาที่นั่นค้างคาได้อีกต่อไป
ข้าใช้เวลาชั่วครู่พูดคุยกับพวกเขา ก่อนจะกลับมาที่ม้าใช้เดินทางของตัวเอง ที่มีท่านรองฯ กับสมุหกลาโหมยืนรออยู่ข้าง ๆ
"พูดนานจริง จะอะไรกันนักกันหนา เอานี่ ของฝากของข้า"
สมุหกลาโหมยื่นขวดเครื่องดื่มขวดหนึ่งมาให้ข้า และมันเป็นเครื่องดื่มชั้นดีเสียด้วย
"ท่านสมุหกลาโหม...นี่คงไม่ใช่ใช้งบประ..."
"ใช่แล้ว ฮะฮะ ไม่ต้องห่วงหรอก เป็นงบเหลือของหน่วยงานข้าเอง ก็ไม่ได้เสียหายอะไรนี่ใช่ไหม ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็ขอให้โชคดีแล้วกัน"
สมุหกลาโหมเดินห่างออกไปที่ประตูเมืองด้วยท่าทางองอาจ
"ท่านครับ ส่วนนี้เป็นจดหมายจากเหล่าเจ้าเมืองในเผ่า thai ที่ท่านส่งไปบอกกล่าวกับเขา นอกจากนี้ก็มีของ Strygwyr Bloodseeker แห่งเผ่า 1Point และก็..."
ท่านรองฯ เอียงตัวเข้ามาพูดใกล้ ๆ และเสียงเบากับข้า
"Ichigo แห่งเผ่า -ASS- ด้วย นี่ถ้าท่านสมุหกลาโหมรู้เข้า มีหวังโดนเอาตายแน่เลยนะท่าน"
"อ้อ นั่นสิ ศพไม่สวยแน่ ๆ ฮะฮะ"
ถ้าสมุหกลาโหมรู้ว่าข้าส่งจดหมายไปหาคนที่ยกทัพมายึดเมืองของนครอิสระคิวเนสไปหลายเมือง ข้าคงจะโดนไม่ใช่น้อยแน่ แม้ว่าเนื้อความจดหมายจะเป็นการพูดคุยเป็นการส่วนตัวโดยไม่เกี่ยวข้องกับสงครามหรือเผ่าก็ตาม
หลังข้ารับจดหมายเหล่านั้นมาแล้ว ข้าขึ้นม้าและออกเดินทางออกประตูเมือง ระหว่างข้าก็ได้ยินคำกล่าวที่หลากหลาย แต่มีความหายเดียวกันคือ "ขอให้โชคดี แล้วพบกันใหม่"
...
..
.
เมื่อเดินทางมาได้ระยะหนึ่ง ข้าลงมาจากหลังม้าแล้ว ก้มลงเก็บดินขึ้นมาบนกำมือและขยำ ขณะที่ขยำดินในมือ สายตาก็จ้องมองไปยังเมืองที่เคยเป็นนครอิสระคิวเนส ข้าทิ้งดินในมือลงพื้น แล้วกลับมาขึ้นม้าและควบม้าเดินทางต่อไป
palofamily2
อดีตเจ้านครอิสระคิวเนส
31 ส.ค. 53