darkul
Member
- คะแนน react
- 0
บทสนทนา
บท เดวอน โวห์เลน ดอลาน่า
ที่ชานระเบียบปราสาทที่พำนักของLord Dekerich Darkula
ทำไมข้าต้องมายืนเฝ้ายามที่ด้วยนะ ถ้าเพื่อนมันไม่สบายข้าก็ไม่ต้องมายืนหลังแข็งแบบนี้หรอก อีกแค่ครึ่งวันก็หมดเวรละ ครึ่งวันเชียวนะ
"ท่านทราบไหมไอ้ทหารเมืองแตกนั่นมันมาของบเพิ่มอีกแล้ว ท่านเห็นเป็นเช่นใด"
"ข้าเห็นว่าจะจริง ที่เขาว่ามันแอบสร้างหน่วยส่วนตัว เจ้านี่มันมีแผนไม่ดีแน่นอน"
"มิทราบได้หรอกท่านคาดินัล "
เดี๋ยวนี้พระไม่มีอะไรทำแล้วรึไงถึงมายืนนินทาคนอื่นแถวนี้ นั่นท่านปุสกาสออกมาพอดีงานเข้าแล้ว
"สวัสดีท่านผู้ช่วยสังฆราชกับท่านคาดินัล เหตุใดท่านถึงมายืนตากลมหนาวอยู่ข้างนอกละครับท่าน"
นักบวชทั้งสะดุ้งเล็กน้อย
"ไม่มีอาไรหรอกเราเพียงต้องสูดอากาศให้เต็มปอดเท่านั้น"
ท่านคาดินัลเป็นผู้ตอบ
"อย่างงั้นข้าขอตัวลาก่อน ต้องรีบกลับไปฝึกพวกทหารใหม่ เจ้าพวกนี้มันขี้เกียจนัก ข้าไม่อยู่เสียคน มันก็เอาแต่นอนกัน ข้าเกือบลืมฝากความห่วงใยถึงท่านสังฆราชด้วย ตั้งแต่ท่านป่วยไปดูเหมือนจะมีเมฆหมอกร้ายปกคลุมศาสนจักรไปทั่ว ข้าลาละครับ"
ทันทีที่ท่านปุสกาสพูดจบ นักบวชทั้งสองก็ทำสีหน้าขมึงตึงเดินเข้าตัวปราสาทไปทันที ข้าชักทวนเข้าชิดลำตัวเปิดทางให้ท่านปุสกาส ขณะที่ท่านปุสกาสเดินผ่านท่านก็พูดขึ้น
"หลังจากเลิกเวรเจ้าไปรอข้าที่ท้ายหมู่บ้าน ข้ามีงานให้เจ้าทำ"
"ครับ"
ข้าตอบเสียงดัง กระแทกอาวุธออกกลับสู่ท่าเดิม ท่าที่ข้าต้องทำไปอีกสี่ชั่วโมง
บท เดวอน โวห์เลน ดอลาน่า
ที่ชานระเบียบปราสาทที่พำนักของLord Dekerich Darkula
ทำไมข้าต้องมายืนเฝ้ายามที่ด้วยนะ ถ้าเพื่อนมันไม่สบายข้าก็ไม่ต้องมายืนหลังแข็งแบบนี้หรอก อีกแค่ครึ่งวันก็หมดเวรละ ครึ่งวันเชียวนะ
"ท่านทราบไหมไอ้ทหารเมืองแตกนั่นมันมาของบเพิ่มอีกแล้ว ท่านเห็นเป็นเช่นใด"
"ข้าเห็นว่าจะจริง ที่เขาว่ามันแอบสร้างหน่วยส่วนตัว เจ้านี่มันมีแผนไม่ดีแน่นอน"
"มิทราบได้หรอกท่านคาดินัล "
เดี๋ยวนี้พระไม่มีอะไรทำแล้วรึไงถึงมายืนนินทาคนอื่นแถวนี้ นั่นท่านปุสกาสออกมาพอดีงานเข้าแล้ว
"สวัสดีท่านผู้ช่วยสังฆราชกับท่านคาดินัล เหตุใดท่านถึงมายืนตากลมหนาวอยู่ข้างนอกละครับท่าน"
นักบวชทั้งสะดุ้งเล็กน้อย
"ไม่มีอาไรหรอกเราเพียงต้องสูดอากาศให้เต็มปอดเท่านั้น"
ท่านคาดินัลเป็นผู้ตอบ
"อย่างงั้นข้าขอตัวลาก่อน ต้องรีบกลับไปฝึกพวกทหารใหม่ เจ้าพวกนี้มันขี้เกียจนัก ข้าไม่อยู่เสียคน มันก็เอาแต่นอนกัน ข้าเกือบลืมฝากความห่วงใยถึงท่านสังฆราชด้วย ตั้งแต่ท่านป่วยไปดูเหมือนจะมีเมฆหมอกร้ายปกคลุมศาสนจักรไปทั่ว ข้าลาละครับ"
ทันทีที่ท่านปุสกาสพูดจบ นักบวชทั้งสองก็ทำสีหน้าขมึงตึงเดินเข้าตัวปราสาทไปทันที ข้าชักทวนเข้าชิดลำตัวเปิดทางให้ท่านปุสกาส ขณะที่ท่านปุสกาสเดินผ่านท่านก็พูดขึ้น
"หลังจากเลิกเวรเจ้าไปรอข้าที่ท้ายหมู่บ้าน ข้ามีงานให้เจ้าทำ"
"ครับ"
ข้าตอบเสียงดัง กระแทกอาวุธออกกลับสู่ท่าเดิม ท่าที่ข้าต้องทำไปอีกสี่ชั่วโมง
แก้ไขล่าสุด: